معنی فلک پیما در لغت نامه دهخدا

فلک پیماینده. فلک سیر. (فرهنگ فارسی معین) :، صیت او چون خضر و بختش چون مسیح، این زمین گرد آن فلک پیمای باد.، خاقانی.، ای فلک پیمای چست چست خیز، زآنچه خوردی جرعه ای بر ما بریز.، مولوی

معنی فلک پیما - جستجوی لغت در جدول جو

فلک پیما

لغت نامه دهخدا

فلک پیما

فرهنگ لغت هوشیار

ملک سیما

(دخترانه)

دارای چهره ای زیبا چون چهره فرشتگان زیبا روی

فرهنگ نامهای ایرانی

فلک پیمای

(زَ نَ دَ / دِ)

فلک پیما. رجوع به فلک پیما شود

لغت نامه دهخدا

اشک پیما

(اَ)

رجوع به اشک پیمای شود

لغت نامه دهخدا

کلک پیرا

(تَ)

ظاهر آن است که عبارت از نویسنده باشد لیکن از بیت ملاطغرا بمعنی کلک فروش مستفاد می شود. (آنندراج). کاتب و نویسنده و خوشنویس و قلم فروش. (ناظم الاطباء) :
اگر کلک پیرا نمی شد پدید
عطارد قلم از کجا می خرید.
ملاطغرا (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ملک سیما

(مَ لَ)

خوشگل. پری چهر. (از ناظم الاطباء). فرشته روی. ملک طلعت. زیباروی:
قوام دین پیغمبر ملک محمود دین پرور
ملک فعل و ملک سیرت ملک سهم و ملک سیما.
فرخی.
من در اندیشه که بت یا مه نو یا ملک است
یا پری پیکر مهروی ملک سیما بود.
سعدی

لغت نامه دهخدا

فضا پیما

وای پیما اسپاشه

فرهنگ لغت هوشیار

معنی فلک پیما - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما